"KLIMAKTERIUM...I JUŻ"
Bohaterkami musicalu są cztery kobiety w wieku "menopauzalnym".
Wszystkie mają problemy, z którymi muszą się uporać. Pragniemy pokazać,
że klimakterium jest wpisane w życie kobiety - mają je bohaterki
występujące na scenie, ale także kobiety siedzące na widowni - miały,
mają albo będą je miały. Jest to czas dla kobiety trudny, co wcale nie
znaczy, ze beznadziejny. Ważna jest świadomość wspólnoty pewnych
doświadczeń - kobiety siedzące na widowni dowiadują się, że ich
dolegliwości nie są czymś wyjątkowym. Mimo iż menopauza dotyczy
wszystkich kobiet, jest to temat wstydliwy, a co za tym idzie -
starannie pomijany.

Poprzez spektakl pragniemy zilustrować, w
sposób zrozumiały, przystępny i humorystyczny, jak rożnymi sposobami
można sobie z tym radzić. Jedne bohaterki chcą się poddać zastępczej
terapii hormonalnej , inne boją się jej i wybierają ziołolecznictwo,
jeszcze inne idą w kierunku jogi lub ćwiczeń gimnastycznych.

Sztuka
ma pokazywać owe różne zachowania, zawsze jednak w sposób humorystyczny
- tym bardziej, że sam humor jest doskonałym lekarstwem (bez skutków
ubocznych). Śmiejąc się łatwiej znosimy przeciwności losu.

Aktorki
nie boją się śmieszności, nie wstydzą się grać postaci w wieku średnim
i starszym. To znane postacie medialne, potrafiące rozbawić i wzruszyć
publiczność. Pokazują, że można być czynną i twórczą kobietą, bawić się
i tańczyć do późnego wieku. Nikt, tak jak druga kobieta nie zrozumie
cierpień, których doświadcza się w tym czasie. Stąd popularne "babskie"
spotkania na których można porozmawiać na "wstydliwe" tematy, o których
trudno rozmawiać z mężem czy dziećmi. Myślę, że problemy czasu
klimakterium najlepiej charakteryzuje początkowy tekst, który kobiety
"rapują" na początku przedstawienia.
Spektakl ma za zadanie
pokazać że każda kobieta ma na to wszystko swój dobry sposób.
Najważniejsze by ten temat przestał być tematem tabu, by móc o tym
rozmawiać. Ważne tematy nie muszą być przedstawione poważnie, dlatego
tak ważny jest w spektaklu humor.