INFORMUJEMY, ŻE WYDARZENIE ZOSTAŁO ODWOŁANE. OSOBY, KTÓRE ZAKUPIŁY BILETY PRZEZ SYSTEM ELEKTRONICZNY OTRZYMAJĄ ZWROT PIENIĘDZY AUTOMATYCZNIE NA KONTO. WIDZOWIE, KTÓRZY ZAKUPILI BILETY W PAŁACOWEJ KASIE, MOGĄ DOKONYWAĆ ZWROTU OSOBIŚCIE W KASIE PKZ. 

7 maja godzina 18:00 - operetka Napój Miłosny w wykonaniu artystów Opery Śląskiej na deskach Pałacu Kultury Zagłębia! Tego nie można przegapić! 

Historia miłości Adiny i Nemorino – w wersji reżyserskiej Karoliny Sofulak toczy się w hotelu i… nie jest to przypadek. Reżyserka, przyznała iż inspirowała się kinem Wesa Andersona, a szczególnie filmem „Grand Budapest Hotel”. Adina jest szefową placówki, a zakochany Nemorino to skromny boy hotelowy. Chcąc zdobyć jej serce , Nemorino daje się zwieść obietnicom Doktora Dulcamary, który sprzedaje mu tajemniczy eliksir. Aby jednak wzbudzić uczucie, musi nie tylko zdobyć względy Adiny, ale także pokonać rywala, którym jest Belcore. Czy pomoże mu w towar zakupiony u Dulcamary? Wartka akcja, pełna komicznych sytuacji, zaprezentowana jest w przepięknej oprawie bel canto.

***** ***** ***** *****
Libretto: Felice Romani

Akt I. Młody, ubogi Nemorino zakochany jest w pięk¬nej Adinie, właścicielce ziemskiej, która jednak nie traktuje poważnie jego zalotów. Adina czyta swoim pracownikom legendę o Tristanie i Izoldzie, których połączył osławiony napój miłosny. Jaka szkoda - stwierdza żartobliwie - że dziś już nikt nie jest w stanie dostarczyć takiego czarodziejskiego napoju.
Przy dźwiękach kapeli pojawia się oddział wojska pod dowództwem sierżanta Belcore. Śmiały i bezceremonialny wojak poczyna zalecać się do Adiny, proponując jej nawet małżeń¬stwo. Dziewczyna nie daje mu wprawdzie wyraźnej odpowiedzi, lecz traktuje przystojnego sierżanta nadzwyczaj przychylnie, co doprowadza Nemorina do rozpaczy.
W tym samym czasie pojawia się w społeczności wędrowny znachor, Dulcamara. Zrozpaczony Nemorino prosi go o napój miłosny, za pomocą którego pozyskałby wzajemność Adiny. Sprytny szarlatan w lot chwyta sposobność łatwego zarobku i za wysoką cenę sprzedaje łatwowiernemu młodzieńcowi jako niezawodny "eliksir miłości" butelkę zwykłego mocnego wina. Nemorino wypija duszkiem zawartość flaszki, po czym wpada w świetny humor, widzi cały świat w różowych kolorach i pra¬wie nie zwraca uwagi na Adinę. Młoda dziewczyna, której w gruncie rzeczy Nemorino nie był obojętny, podejrzewa teraz, że młodzieniec przestał ją kochać i chcąc mu zrobić na złość - przyjmuje matrymonialne propozycje sierżanta Belcore, zapo¬wiadając rychły termin ślubu.

Akt II. Sierżant Belcore otrzymał polecenie natychmiasto¬wego wymarszu, wobec czego jego ślub z Adiną musi się odbyć jeszcze tego samego dnia. Dulcamara radzi zrozpa¬czonemu Nemorinowi... wypić jeszcze jedną butelkę cudownego napoju. Nemorino jednak nie ma już pieniędzy na kupno ko¬sztownego specyfiku, udaje się więc do sierżanta Belcore, zgła¬szając chęć zaciągnięcia się do jego oddziału. Belcore nie do¬myśla się przyczyny decyzji Nemorina - przyjmuje chętnie rekruta i wypłaca mu zaliczkę na żołd w wysokości 20 skudów.
Tymczasem Gianetta, przyjaciółka Adiny, dzieli się wszem i wobec z wieścią, iż bogaty wuj Ne-morina umarł, zapisawszy młodzieńcowi w testamencie cały swój majątek. Nemorino staje się teraz pożądanym kandydatem na męża, toteż wszystkie dziewczęta okazują mu swe względy. Naiwny chłopak, nie wiedząc jeszcze o swym nagłym bogactwie, przypisuje owo niespodziewane powodzenie cudownym właści¬wościom miłosnego napoju, nie przestaje jednak ani przez chwi¬lę myśleć o ukochanej Adinie. Zaloty dziewcząt drażnią Adinę i budzą zazdrość w jej sercu. A gdy dowiaduje się, że młodzieniec z miłości dla niej zaciągnął się do wojska, wzruszona, nie ukrywa już dłużej swego uczucia i zrywa zaręczyny z Belcorem. Na całej historii doskonale wychodzi Dulcamara, wszyscy bowiem chcą teraz jego pomocy, wierząc w potęgę "miłosnego napoju".

Opracowanie libretta: Na podstawie "Przewodnika Operowego" Józefa Kańskiego "Napój miłosny" jest pierwszym dziełem Donizettiego, które zdo¬było europejską sławę. Spośród współczesnych oper komicznych wyróżnia się wielką subtelnością i nastrojowością (romans Ne¬morina z II aktu stał się jedną z najsłynniejszych arii opero¬wych). Powodzenie "Napoju miłosnego" było błyskawiczne; rów¬nież i Warszawa, nie pozostając w tyle za innymi stolicami, wystawiła dzieło Donizettiego już w 1839 (jeszcze zaś o rok wcześniej poznała je publiczność we Lwowie, dzięki występom wiedeńskiego zespołu na scenie tamtejszego Teatru Miejskiego).

Źródło: Przewodnik Operowy, Józef Kański, PWM 1997

kierownictwo muzyczne, dyrygent: Franck Chastrusse Colombier
reżyseria: Karolina Sofulak
choreografia / ruch sceniczny: Monika Myśliwiec
scenografia / reżyseria świateł: Katarzyna Borkowska
kostiumy: Ilona Binarsch
kierownictwo chóru: Krystyna Krzyżanowska-Łoboda
kierownictwo baletu: Grzegorz Pajdzik
asystent dyrygenta: Piotr Wacławik
asystent reżysera: Bernadeta Maćkowiak
asystent scenografa / kierownik produkcji: Dagmara Walkowicz-Goleśny
korepetytor solistów: Larisa Czaban, Michał Krivoruchko

Fot. Krzysztof Bieliński