„Człowiek słoń" podobnie jak „Głowa do wycierania" jest filmem czarnobiałym o podobnej problematyce - oba traktują o inności i braku akceptacji. W odróżnieniu jednak od poprzedniego filmu, tutaj mamy do czynienia z prawdziwą historią Johna Merrick'a obarczonego dziedziczną, szpecącą chorobą.
„Elephant-man" jest melodramatycznym moralitetem o okrucieństwie człowieka i stworzonego przezeń teatru świata. Lynchowi wspaniale udało się połączyć tradycyjny w tego typu filmach humanitarny sentymentalizm z bardzo osobistą, niepokojącą wizją. Idealnym dopełnieniem tego obrazu jest muzyka, która odgrywa tu bardzo ważna rolę. Bo choć nie ma jej zbyt wiele, to kiedy się już pojawia, dobitnie podkreśla znaczenie danej sceny. Dosyć istotne są również efekty dźwiękowe - najczęściej cichy szum wiatru, który powoduje lekki dreszczyk. Niewątpliwym atutem jest także obsada: John Hurt, Anthony Hopkins, Sir John Gielgud, Anne Bankroft.
"Człowiek Słoń" zdobył w 1980 r. trzy nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej. W tym samym roku film otrzymał aż osiem nominacji do Oscara, a w roku 1981 został uhonorowany francuskim Cezarem. Dzieło Lyncha jest wnikliwym studium braku przystosowania, opowieścią o tolerancji, o potrzebie zauważania człowieka, jego odmienności i niepowtarzalności.