Anna jest w nowicjacie, jako sierota umieszczona w klasztorze pod opieką zakonnic. Matka przełożona namawia ją, by przed święceniami odwiedziła swoją ciotkę, jedyną żyjącą krewną.

Ciotka opowiada Annie o jej rodzicach i
losach rodziny. Wyznaje jej, że Anna jest żydówką. Decydują pojechać
do miejscowości Piaski, gdzie mieszkali dziadkowie i rodzice Anny
jeszcze przed wojną. W czasie wojny rodzina była przechowywana przez
polskich sąsiadów, ale Wanda podejrzewa, że zostali zabici przez
sąsiada. Chce się dowiedzieć dlaczego to zrobił i gdzie są ich ciała. W
ich rodzinnym domu mieszka teraz syn tego sąsiada, Feliks. Utrzymuje
on, że nie wie gdzie jest jego ojciec ale Wanda, sędzia w stalinowskich
czasach za pomoc swoich metod wydobywa od niego informacje. Jego
ojciec przeprowadził się do innego miasta oddalonego o 60km.

Kobiety decydują się tam jechać. W
drodze do miasta biorą na stopa młodego chłopaka. Jest nim Lis, który
jedzie grac koncert na urodzinach miasta.

Kobieta znajduje Szymona w szpitalu.
Jest stary i chory. Pamięta żydowską rodzinę, matkę Anny, Różę. Anna
jest do niej bardzo podobna. Odnajdują chorego sąsiada, Wanda przepytuje
mężczyznę ale załamuje się przy pytaniu o małego chłopca imieniem
Tadzio. Anna domyśla się że chodzi o chłopca ze zdjęcia i że jest on
synem Wandy. Do hotelu przychodzi Feliks i zawiera umowę z Anną. Pokaże
gdzie ich krewni są pochowani w zamian za odrzucenie roszczeń do domu i
spokój dla ojca.

Anna przysłuchuję się jak zespół Lisa gra na potańcówce. Rodzi się namiastka uczucia pomiędzy młodymi.
Jednak Anna wraca do klasztoru, choć nie przyjmuje ślubów.
Wanda próbuje prowadzić swoje
dotychczasowe życie jednak nadużywa alkoholu i wybiera destrukcyjny
model kontaktów z mężczyznami. W końcu popełnia samobójstwo.
Anna przyjeżdża na pogrzeb Wandy. Spotyka znowu Lisa. Dobrze się czują razem i spędzają razem noc.
Lis sądzi, że Anna z nim zostanie, kiedyś się pobiorą będą mieli dzieci.
Ale Anna wychodzi rano. Opuszcza miasto, idzie drogą, swoją drogą ...