Film gruzińskiego reżysera,
obdarzonego niecodziennym zmysłem obserwacji jest afirmacją beztroski,
codzienności i prostoty. Surrealistyczny humor reżysera ze wschodu, bliski
temu, który znamy z "Rejsu" połączony z francuską radością życia
składają się na barwny kolaż. Na każdym kroku film zaskakuje zadziwiającymi
szczegółami: nowy minister hoduje geparda, a matkę głównego bohatera gra...
Michel Piccoli.
Vincent jest francuskim ministrem
rolnictwa i bon vivantem. Ma władzę, limuzynę, wielkie biuro. Nie jest brzydki,
jest raczej elegancki, towarzyski, lubi dobrze zjeść. Poluje na antylopy z
delegatami krajów afrykańskich i jeździ na wystawy zwierząt gospodarczych na
prowincję. Ma piękną kochankę.
Nie należy jednak przywiązywać
się do pięknych kobiet! Kiedy tylko Vincent traci stanowisko, kochanka rzuca
go. Nowy minister, Théodière, wymienia sprzęty w urządzonym przez Vincenta
gabinecie - dywany, fotele. a nawet popielniczki. Kto wie, jak długo nowemu
ministrowi uda mu się piastować urząd. Theodière jest jednak dobrej myśli.
Vincent wraca do kawalerskiego
życia, na wskroś paryskiego, na utrzymanie matki. Wraz z kolegami pije wino w
zaprzyjaźnionym bistro, przesiaduje na ławce w parku, spotyka byłe narzeczone i
przyjaciół z młodości. Przede wszystkim jednak odnajduje radość życia.
Ten film Josseliani jakiego znamy
i lubimy. Bez fajerwerków, głaskania widza, opowiada małą historię o ważnych
rzeczach. Mały - wielki film, pochwała radości życia gnieżdżących się w małych
gestach i przyjemnościach, tych niedostrzeganych na co dzień luksusach.