Projekt „Wunschpunsch" to spektakl zrealizowany na podstawie
powieści Michaela Ende pt. „Szatanarchistorygenialkoholimpijski eliksir albo Wunschpunsch".

Przedstawienie jest produkcją utrzymaną w poetyce magii. W
dobie cyfrowych technologii, w świecie zdominowanym przez audiowizualność,
chcielibyśmy zaproponować świat tajemnicy, prawdziwych emocji i wyjątkowej
atmosfery, gdzie toczy się odwieczna walka dobra ze złem.

Zachętą dla widza młodego lub nauczyciela i pedagoga może
być nie tylko intrygująco brzmiący tytuł i zastanawiające znaczenie słów, ale
fakt, że M. Ende jest autorem m.in. „Niekończącej się opowieści" wybieranej
często przez nauczycieli na lekturę szkolną. Atrakcyjność treści i forma
przekazu może być doskonałym uzupełnieniem lekcji.

Jesteśmy jednak przekonani, że spektakl doskonale trafi w
oczekiwania szerokiego grona odbiorców, ponieważ prezentuje świat magii bardzo
lubiany, zarówno przez młodzież, jak i dorosłych. Bohaterami przedstawienia są
czarownica i czarnoksiężnik, oraz przebiegłe ale i zabawne, rozmawiające między
ze sobą zwierzęta. Mamy do czynienia z czarami i sekretnymi przepisami. Jednym
słowem, widzów czeka duża dawka przygód i humoru. I choć może trudno wymówić i
zapamiętać tytuł, warto zapoznać się z tym projektem, gdyż "Wunschpunsch
albo szatanarchistorygenialkoholimpijski eliksir" propaguje pozytywne
wartości, jest opowieścią o rodzącej się przyjaźni, o dobru, dzięki któremu
możliwe okazało się uchronienie świata od zagłady. Każdy widz będzie mógł
przekonać się, iż nie warto być złym człowiekiem, bo dobro zawsze zwycięża, a
nawet zostaje w dwójnasób nagrodzone. Jest jeszcze jedno przesłanie płynące z
tej opowieści, a mianowicie takie, iż zawsze trzeba mocno wierzyć w spełnienie
nawet najskrytszych marzeń, ponieważ jeśli bardzo pragnie się ich spełnienia,
na pewno staną się rzeczywistością.

Kilka słów o autorze....

Michael Ende to nieżyjący już pisarz niemiecki. Był synem
malarza surrealisty Edgara Ende. Ukończył szkołę teatralną, pracował jako
aktor, scenarzysta, dyrektor teatru i krytyk filmowy w  Monachium. Był antyfaszystą. Działał w
studenckim ugrupowaniu Ruch 60. W roku 1971 
wyjechał do Włoch, gdzie powstały jego najsławniejsze powieści.

Interesował się tzw. wiedzą ezoteryczną, znane jest jego
zaangażowanie w ruch antropozoficzny. Elementy tych zainteresowań odnaleźć
można w twórczości pisarza.

Utwory Endego zostały przetłumaczone na ponad 40 języków. W
1981 r. pisarz otrzymał Nagrodę im. Janusza Korczaka (przyznawaną przez
Międzynarodową Unię na Rzecz Książki dla Młodzieży), rok później -
międzynarodową Nagrodę Lorenzo il Magnifico. Największym powodzeniem cieszą się
zekranizowane powieści Momo i Nie kończąca się historia. Na podstawie przygód
Kuby Guzika i maszynisty Lucka, jak również perypetii niezdarnych czarodziejów
Zarazka i Tyranii oraz ich zwierząt, kruka Jakuba i kota Maurycego - czyli
bohaterów utworu powieści „Wunschpunsh" - powstały filmy animowane, wyświetlane
w wielu krajach świata, przetłumaczone na wiele języków i dziś niemal
powszechnie znane przez młodsze pokolenia i nie tylko...

Polecamy również zapoznać się z sylwetkami twórców i
artystów, którzy zdecydowali się podjąć współpracę z nami przy tym projekcie.

Jacek Wierzchowski - kompozytor i muzyk. Urodził się w
Świdniku, mieszka w Szczecinie. Od zawsze chciał być perkusistą ale...jakoś sie
udało. Ukończył szkołę muzyczną, a następnie dostał się do Akademii Muzycznej w
Poznaniu - filia w Szczecinie. Wkrótce zaczął pracować w filharmonii, a
następnie zadebiutował w Teatrze Współczesnym w Szczecinie muzyką do
"Byłem-Jestem" wg poezji Rafała Wojaczka. Rok po debiucie rozpoczął
współpracę z ówczesnym dyrektorem Teatru Współczesnego Bogusławem Kiercem.
Przedłużeniem pedagogicznej kariery było nawiązanie współpracy ze szkołą
podstawową. W 2000 r. po raz pierwszy napisał muzykę dla łódzkiego Teatru
Logos, a rok później w tymże Logosie rozpoczął współpracę z Ewą Wycichowską. W
2003 r. pracował w Polskim Teatrze Tańca przy realizacji jubileuszowego
spektaklu, w którym na fortepianie improwizował Leszek Możdżer. Bardzo ceni
sobie - ja mówi na swojej stronie www - pracę z osobami wymienionymi wyżej, ale
największą radość daje mu świadomość tego, że zajmuję się w życiu tym, co
zawsze chciał robić. Praca z dziećmi, gra w filharmonii, tworzenie muzyki to
ciągle niezaspokojone i żywe przestrzenie. To wszystko się staje i nigdy się
nie nudzi. i niech tak już zostanie.

Bogaty przebieg kariery zawodowej można prześledzić na
stronie kompozytora www.wierzchowski.art.pl

Pavel Hubicka - 
czeski scenograf od dawna współpracujący z polskimi teatrami i uważany
za jednego z najciekawszych młodych scenografów. Współpracował z teatrami w
Opolu, Białymstoku, Bielsku-Białej, Opolu, Katowicach i Warszawie. Do Polski
trafił dzięki Petrovi Nosalkowi, reżyserowi z Ostravy, z którym oboje znają się
ze studiów. Wspólnie zrealizowali w Opolu "Bajkę o dobrym smoku". Potem
przyszły się kolejne propozycje. W Czechach pracował głównie przy spektaklach
dramatycznych, natomiast w Polsce realizuje pomysły dla teatrów lalek.
Scenograf znany jest z podejmowania nietypowych wyzwań i eksperymentowania.

Oto niektóre spektakle z autorską scenografią Pavla Hubicki:
„Pinokio", Teatr Lalek w Olsztynie
„Baśń o grającym imbryku", Teatr Lalek i Aktora w Opolu
„Manekin czyli kochanek Hitlera", Teatr Śląski im.
Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach
„Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca", Teatr
Baj Pomorski w Toruniu
„Czarnoksiężnik z Archipelagu", Teatr Groteska

Elżbieta Żelezik - projektantka lalek i zabawek, rodowita
będzinianka, ukończyła szkołę plastyczną w Katowicach. Swoje pierwsze kukiełki
robiła jako uczennica szkoły. Potem przez dziesięć lat pracowała w reklamie,
projektując m.in. witryny sklepowe. W latach 80-tych kierowała pracownią
plastyczną w będzińskim Teatrze Dzieci Zagłębia, a następnie pracownią
plastyczną w katowickim Śląskim Teatrze Ateneum w Katowicach. Ze światem lalek
związana jest od 30 lat, ma ich na swoim koncie kilkadziesiąt, z których
zapewne najpopularniejszą jest słynny z reklamy serka homogenizowanego „mały
głód", jedna z ulubionych postaci współczesnej reklamy, wszędobylska maskotka z
przyjemnością noszona przy torebkach przez młode kobiety, ukochana przez dzieci
i obecna w wielu polskich kuchniach jako miły gadżet.

To jednak nie pierwsza przygoda projektantki z telewizją. W
latach 80-tych współpracowała z Telewizją Katowice. Dla potrzeb telewizyjnego
programu zrobiła dwie pacynki dziennikarzy, które na antenie prowadziły ze sobą
ożywione dyskusje. Raz nawet animowała jedną z tych pacynek w zastępstwie
aktora. Następnie dla Gaygi, wówczas bardzo popularnej piosenkarki, wykonała
Obieżystopka, człowieczka-podróżnika. Obieżystopek występował w prowadzonym
przez nią programie dla dzieci.

Domeną pani od "małego głoda" są maski ze skóry
wykorzystywane przy klasyce teatralnej. W Warszawie ukończyła kurs robienia
masek i rekwizytów filmowych. Dla zespołu teatralnego przy Politechnice
Częstochowskiej stworzyła maski i kostiumy zwierząt: mrówki, świerszcze i
pająki.

Nie boi się odważniejszych przedsięwzięć. Do spektaklu dla
dorosłych robiła świeczniki o fallicznych kształtach. Najdziwniejszym
zamówieniem były jednak kopie koni naturalnej wielkości i konkretnej rasy.

Świat lalek jest stale obecny w życiu dąbrowskiej
projektantki. Elżbieta Żelezik wykonuje prace dla prywatnych teatrów lalkowych
w Opolu czy w Będzinie. Wzorem lalki jest dla niej marionetka rzeźbiona w
drewnie przez mistrzów. Najtrudniejsza dla niej pozostaje ciągle taka lalka,
której jeszcze nie zrobiła - powiedziała w jednym z wywiadów.

(notkę przygotowano n/p wywiadu Anny Witek z Elżbietą
Żelezik opublikowanego na portalu naszemiasto.pl)

Projekt jest współfinansowany przez Marszałka Województwa
Śląskiego.

Partnerem projektu jest Pałac Kultury Zagłębia w Dąbrowie
Górniczej.

Dziękujemy wszystkim, którzy wsparli nas przy realizacji
kolejnego projektu w ramach wyjątkowego teatru młodego widza.