"Labirynt fauna" przenosi nas do roku 1944, czasów rządów generała Franco. Bohaterką filmu jest mała dziewczynka - Ofelia, która wraz z matką przeprowadza się do domu swojego ojczyma - okrutnego kapitana na usługach reżimu Franco. Dom położony jest w pobliżu starego, zrujnowanego labiryntu. Szybko staje się on ulubionym miejscem pobytu dziewczynki, która nie mogąc poradzić sobie z samotnością i brutalnością otaczającej rzeczywistości, wymyśla swój własny, wyimaginowany świat. Uciekając w świat własnych fantazji - iluzorycznej rzeczywistości spotyka tytułowego fauna. Magiczny stwór oznajmia zaskoczonej dziewczynce, że ta jest w rzeczywistości zagubioną przed wiekami księżniczką podziemnego świata. Może do niego wrócić, jeśli wykona trzy zadania.

"Labirynt fauna" to dowód wielkiego talentu Guillermo del Toro. Korzystając z baśniowych rekwizytów reżyser stworzył bowiem niezwykle brutalną, okrutną, ale również przerażająco realną opowieść o jednym z najtrudniejszych okresów w hiszpańskiej historii. To niesamowita opowieść fantasy o potędze wyobraźni i sile, jaką dają marzenia, jak również oszałamiające widowisko zarówno wizualnie, jak i fabularnie
"Labirynt Fauna" został w 2006 roku nagrodzony aż 3 Oscarami - za scenografię, zdjęcia i charakteryzację.

Bohater filmu, Jan Dziecię, wychodzi z więzienia po wielu latach odsiadki. Zamieszkuje w domu na granicy, we wsi niegdyś zamieszkałej przez Niemców ale dziś opustoszałej, bowiem po wojnie wszyscy rdzenni Niemcy zostali zeń wysiedleni. W drodze do domu Jan wspomina czasy, kiedy był młodym kelnerem, i z rozrzewnieniem przywołuje w pamięci swój talent do robienia pieniędzy i pierwsze doświadczenia seksualne. To właśnie wtedy poza pierwszymi lekcjami kelnerowania i uprawiania miłości, wykształcił w sobie zdolność niczym nieograniczonych marzeń o sukcesie i odkrył powab bogactwa.

Obrosły legendą film Obsługiwałem angielskiego króla czekał na swój czas kilkadziesiąt lat. Być może los wiedział, co robi - Hrabalowskie gawędy wydają się dojrzewać z czasem jak ołomucki ser. Jest w tym filmie wszystko, co w Czechach najpiękniejsze: atmosfera legendarnych na całym świecie gospód, nieco Szwejkowska w wymowie historia i słodko-gorzki humor, którego tak bardzo zazdrościmy naszym sąsiadom zza Olzy. Ten film to już szósta przygoda Jiríego Menzla z dziełem Hrabala. Po raz pierwszy los zetknął ich w 1965, gdy młody wówczas reżyser ekranizował jedną z nowel pisarza zatytułowaną "Śmierć pana Baltazara". Potem były "Pociągi pod specjalnym nadzorem" uhonorowane Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, "Skowronki na uwięzi", "Postrzyżyny" i "Święto przebiśniegu".