„Zabiłem moją matkę" to historia
nastoletniego Huberta (Xavier Dolan), który po rozwodzie rodziców mieszka z
matką (Anne Dorval). Od jakiegoś czasu matka i syn nie mogą się ze sobą
porozumieć. Kolejne kłótnie prowadzą do coraz silniejszego poczucia
rozczarowania.
Z perspektywy chłopaka, matka nie
nadaje się do roli rodzica. Jest niekonsekwentna i nie można na niej polegać.
Hubert jest przekonany, że matka stale robi mu na złość, a wszelkie próby
zbliżenia wykorzystuje by go upokorzyć.
Matka natomiast wciąż pamięta
syna jako małe, urocze dziecko i nie rozumie, dlaczego zaczął sprawiać kłopoty.
Czuje się nieustannie krytykowana i jest bezradna wobec jego wybuchów złości.
Kiedy przypadkiem odkrywa, że Hubert ma chłopaka, dociera do niej, że przestała
już uczestniczyć w ważnych aspektach jego życia. Niegdyś bliska więź między
nimi rozluźniła się. Czy jest sposób, aby to naprawić?

„Zabiłem moją matkę"
pokazuje paradoks dojrzewania: młody człowiek marzy o dorosłości i autonomii,
poddaje krytyce świat wartości rodziców, buntuje się przeciw ich władzy, a
jednocześnie nadal pragnie ich bezwarunkowej miłości i tęskni za dawną
bliskością. Z tego paradoksu rodzi się frustracja, a ta prowadzi do
nieustannych kłótni, niezrozumienia, zawiedzionych oczekiwań i wzajemnych
zranień.
Xavier Dolan posługuje się
przemyślaną i mocno wystylizowaną estetyką. Nawiązuje do osiągnięć mistrzów -
Wong Kar Waia, Pedro Almodóvara i Jean-Pierre Jeuneta.
Jest to debiutancki film Xaviera
Dolana (ur. w 1989r. w Québecu). Scenariusz do niego napisał w wieku 17 lat w
oparciu o własne doświadczenia.
Dwa lata później (w 2009 roku)
wyreżyserował go, wyprodukował i zagrał w nim główną rolę. Do udziału w
„Zabiłem moją matkę" zaangażował znanych w Québecu aktorów.

Film odniósł sukces na świecie.
Wyświetlany był na największych festiwalach i zdobył szereg wyróżnień (m. in.
trzy nagrody w Cannes w 2009 roku, nominację do Cezara w 2010 roku). Film
„Zabiłem moją matkę" został zgłoszony przez Kanadę jako oficjalny kandydat
do Oscara 2010.
Xavier Dolan został przez
zachodnią prasę okrzyknięty cudownym dzieckiem kina. Jego drugi film, „Wyśnione
miłości" (2010) potwierdza talent reżyserski młodego twórcy i stanowi
obietnicę niezwykłej kariery.