Zdolny wiolonczelista Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki) traci pracę,
gdy rozwiązuje się jego orkiestra. Postanawia wraz z żoną (Ryoko
Hirosue) powrócić do rodzinnego miasteczka i tam poszukać dla siebie
nowej pracy i nowego życia. Odpowiada na ogłoszenie zatytułowane
„Okuribito" (ang. „Departures") w nadziei na pracę w agencji
turystycznej. Kiedy się jednak okazuje, jest to praca w domu
pogrzebowym, Daigo zostaje tzw. „nokanshi" (osobą, która składa ciało
zmarłego do trumny). Choć całe jego otoczenie patrzy raczej niechętnie
na nową pracę Daigo, on odnajduje się w nowej roli strażnika bram życia
i śmierci, pośrednika i przewodnika ku zaświatom. Jednocześnie
paradoksalnie uczy się odkrywać radość i piękno życia.


STOPKLATKA O FILMIE
Historia
oswajania się Daigo z tematyką śmierci (a nigdy wcześniej nie widział
trupa), powolny proces przyswajania sobie poszczególnych etapów
delikatnego rytuału, to piękna i mądra podróż w kierunku
samoświadomości i akceptacji nieuchronności końca. Daigo uczy się
doceniać życie poprzez wykonywanie obrządku, którego celem jest również
przywrócenie nadziei żałobnikom. Ten element, oddanie skomplikowanej
ceremonii, która jest mocno zatopiona w kulturze japońskiej, pełni
swoistą rolę poznawczą, otwierając widzowi oczy na świat, że się tak
trywialnie wyrażę. Śmierć jest traktowana przez wielu ludzi w Europie i
krajach Zachodu, jako koniec wszystkiego, pustkę, więc zmierzenie się z
mistycznym podejściem do spraw ostatecznych jest w jakiś sposób
oswabadzające z zakorzenionego od dzieciństwa lęku przed nieznanym.
Nawet, jeśli jest to efekt ulotny. Japońskiemu reżyserowi udało się z
wyczuciem i niezwykłą wrażliwością połączyć głębię z rozrywką.

źródło: www.stopklatka.pl , www.filmweb.pl , www.kinoinfo.pl