Jest to opowieść o tysiącach dzikich królików, które zamieszkiwały
strefę śmierci Muru Berlińskiego. Pas ziemi między dwoma murami był
jakby "stworzony" dla tych zwierząt. Pełno nietkniętej trawy,
drapieżniki zostały za murem, a strażnicy pilnowali, żeby żaden
człowiek nie "zakłócał" spokoju królików. Przez 28 lat żyły tam
zamknięte, ale bezpieczne. Niestety pewnego dnia Mur runął, a króliki
musiały poszukać dla siebie nowego miejsca. Film jest alegorią
przybliżającą dzieje Europy Wschodniej z "króliczej" perspektywy.

O FILMIE:
W "Króliku po berlińsku"
ludzka i zwierzęca perspektywa oświetlają się wzajemnie, czyniąc
opowieść o berlińskim murze tak niezwykłą, zajmującą i poruszającą. Co
ciekawe, pośród licznych niemieckich filmów dokumentalnych traktujących
(w sposób dość różnorodny) o murze berlińskim, próżno szukać obrazu
podobnego filmowi Konopki.
Historie o ludziach i ich losach, wspomnienia, wypowiedzi, narracje
ilustrowane obficie materiałami archiwalnymi oficjalnymi (jak i
prywatnymi fotografiami i filmami) wydają się wyznaczać reguły
konstruowania niemieckich historii o berlińskim murze. Na ich tle "Królik po berlińsku"
zadziwia niezwykłością punktu widzenia, a jednocześnie uniwersalnością,
mówiąc tak wiele o historii Europy, o doświadczeniu pokoleń,
społeczeństw schwytanych w pułapkę socjalizmu. Przy tym opowiada
historię - jak podkreśla sam reżyser - "nie o bohaterach, ale o
ludziach, którzy są zwykłymi zjadaczami chleba, którzy martwili się o
własne poletko i szukali normalności w nienormalnym świecie".

źródło: www.stopklatka.pl , www.filmweb.pl , www.kinoinfo.pl