Film Carlosa Reygadasa to
przejmujący obraz o smutku, cierpieniu, miłości, pożądaniu, zdradzie, ofierze,
sile i słabości człowieka. Ludzie, którzy wystąpili w filmie, nie są
profesjonalnymi aktorami. Większość z nich to mennonici. Pewnie dlatego ich
życie dało się ukazać w tak autentyczny, naturalny sposób. Reżyser podkreśla
wprawdzie, że jego film nie jest o mennonitach, tylko o ludziach w ogóle.
Jednak dzięki pokazaniu hermetycznej społeczności, która żyje w myśl surowych
zasad religijnych, problem zdrady małżeńskiej i wierności dało się wspaniale
wyostrzyć.
Johan, mąż i ojciec,
sprzeniewierza się Prawu Bożemu. Zakochuje się w innej kobiecie i zdradza z nią
żonę. Burzy tym samym harmonię świata, w którym został ukształtowany i zmierza
nieuchronnie ku klęsce.
Johan jest mennonitą. Żyje wraz z
rodziną w odciętej od świata protestanckiej wiosce na północy Meksyku. Zgodnie
z zasadami swojej wiary, powinien być wierny kobiecie, którą poślubił i która
wydała na świat jego dzieci. W jego społeczności rozwody nie istnieją. Życie
mennonitów to bowiem droga, która wiedzie do świętości. To oznacza, że trzeba
przestrzegać surowych reguł: modlić się, ciężko pracować, rezygnować z
przyjemności, żyć w prostocie, szanować naturę. Należy wiele od siebie wymagać.
To świat jasnych, czystych reguł. Ich nieprzestrzeganie grozi wykluczeniem ze
społeczności. Johan dobrze wie, kim jest i czego nie powinien się dopuszczać.
Jednak zakochuje się i odkrywa, że człowiekiem rządzi także siła pragnienia i
pożądania. Choć ma silne poczucie winy, nie potrafi zrezygnować z zakazanej
miłości.